Herlinde De Schacht, Boffi ITALIAANSE FINESSE Boffi

Herlinde De Schacht is interieurarchitect van opleiding en werkte eerst in een architectenbureau en nadien ook bij de bekende designzaak De Directeurswoning. Tot ze 10 jaar geleden hoofddealer werd van Boffi, een Italiaans topmerk van keukens en badkamers voor Oost- en West-Vlaanderen.

Iemand die dagelijks klanten informeert en bijstaat bij de aankoop van een nieuwe keuken, stelt vast ook zélf hoge eisen. Vijf jaar geleden paste ze samen met haar echtgenoot en architect Nicolas Blondeel nog een keuken in, in hun industrieel gerenoveerd pand. “Ik ben een nogal enthousiaste kokkin,” zegt ze. “Ik geniet er evenveel van om zelf met de pollepel te zwaaien dan ergens te gaan eten.” Haar kinderen, man of andere tafelgasten trakteert ze vooral op een Italiaans gerecht. “Vaak klassiek, af en toe wat meer experimenteel, maar geen complex gedoe dat een extra lange voorbereiding vraagt.” Toch maakt ze zélf haar pasta en is ze dol op verse kruiden. “Ik geniet van het koken én het eten.”

Het mag geen verwondering wekken dat Herlinde opteerde voor een Boffi keuken. Met een zeer strak design en gegoten in Corian kunststof. “We hebben gekozen voor een gasfornuis. Dat wordt ook het vaakst genomen. Inductie en elektriciteit zijn bij geavanceerde keukens minder in trek. Ik merk het ook bij mijn klanten dat ze meestal uit een rijke ervaring spreken en opteren voor gaspitten. Ook al zijn deze minder onderhoudsvriendelijk, dit kan wel opgevangen worden door een speciale opbouw. Een inductieplaat mag dan wel sneller opwarmen, ze is ook meer slijtagegevoelig.”

De keuken van Herlinde beschikt over vier gaspitten, en één spoelbak. “Het kookgedeelte heeft een hoogte van 96 cm, het watergedeelte is 100 cm. Logisch in de ergonomische opbouw van het geheel, want een spoelbak gaat nog dieper. Bij een maatkeuken is het daarbij zeer belangrijk om uit te meten wie er in het gezin het meest in de keuken zal staan, en met de persoonslengte wordt dan logischerwijs rekening gehouden. Standaardkeukens hebben dit voordeel uiteraard niet, en zijn ontworpen voor de gemiddelde grootte van de mens.”

Haar keuken oogt als een lange tafel, met een breedte van 126 cm. Aan de ene zijde zijn het kook- en wasgedeelte ingevuld, met daarbij ook laden voor het keukengerei. Aan de andere zijde is er vooral werkruimte, met opbergplaats voor serviezen, schotels en dergelijke. Alles wordt opgeborgen in het kookeiland, zo worden extra wandkasten vermeden.

“Wanneer gasten aanwezig zijn in de keuken, nemen ze meestal plaats aan het werkgedeelte. Zo kunnen ze niet in de potten kijken want dat kan ik niet verdragen,” lacht Herlinde. “Zo blijft alles bij het gesprek. Ieder zijn kant.”

Boven het fornuis is een dampkap met een koolstoffilter geïnstalleerd. “Dit is een vrij nieuw systeem en vereist geen afvoerdarm, alles wordt in de filter opgenomen. Veel mensen vergeten zo’n dampkap tijdig aan te zetten, het is nochtans belangrijk dat er al een luchtcirculatie ontstaat nog voor de gasvuren worden aangezet. Zo werkt de filter optimaal. Uiteraard blijven er geurtjes over, maar dat is toch normaal in een keuken, niet? Het aroma moet je toch tegemoet komen?”

Op de vraag of twee spoelbakken niet te verkiezen valt boven slechts één bak, weet Herlinde geen passend antwoord. “Het ligt volledig bij de gebruiker van de keuken. Sommigen kunnen niet zonder een tweede, anderen gebruiken hem nooit. Een oppervlak in Corian kan ik echt iedereen aanraden. Na het koken ga je gewoon met een vochtig doekje over het geheel, en alles is meteen netjes.” Een gedeelte van haar keuken is dan weer uitgevoerd in inox. “Klanten met een fonkelnieuwe keuken zijn als de dood dat daar krasjes op komen, maar dit is niet meer dan normaal. Na een tijd krijgt het inox zo een ruwer patroon. Een keuken moet ook leven. Het roestvrij staal wordt er zelfs mooier van.”

DOOR JAN DIRKX (TEKST EN FOTO’S)