Pellentesque habitant morbi tristique senectus et netus et malesuada fames ac turpis egestas. Vestibulum tortor quam, feugiat vitae, ultricies eget, tempor sit amet, ante. Donec eu libero sit amet quam egestas semper. Aenean ultricies mi vitae est. Mauris placerat eleifend leo. Quisque sit amet est et sapien ullamcorper pharetra. Vestibulum erat wisi, condimentum sed, 
We gaan natuurlijk niet beweren dat het binnenland van Djerba de enige goeie plaats is om vakantie te nemen, aan de kust zijn er ook nog wel plaatsen die zich van de rest onderscheiden. Het Park Inn Ulysse Resort & Thalasso is zo’n optie aan zee. Het betere hotel in zijn soort, mogen we wel stellen, en toevallig of niet, daar treffen we Wim De Preter, een man uit de Kempen die zijn sporen eerder verdiende binnen de Radisson groep. Eerst in Antwerpen, later in Parijs, Aix-les-Bains en Lyon om dan in november 2010 in Djerba aan het hoofd te staan van een hotel met 259 kamers en een keur aan faciliteiten.
Op Djerba schuilen er achter de gesloten gevels soms echte pareltjes: met Europees topdesign in een Arabische oester.
Het was nét na de Tunesische revolutie even lucht happen voor de toeristische sector, want vakantiegangers meenden ten onrechte dat Tunesië een woelig en onveilig land was. De hotelbezetting daalde angstaanjagend, en daardoor moest een deel van het (280-koppig) personeel werkloos toekijken. Zonder sociaal vangnet, uiteraard, en daarom probeerde Wim voor ieder van zijn personeel een zo menselijk mogelijke oplossing te vinden. “We hebben getracht om een onderscheid te gaan maken tussen zij die een gezin hebben met kinderen en de jongeren die nog bij hun ouders inwonen. Het is sowieso een moeilijke maatregel, maar deze aanpak werd toch erg geapprecieerd,” zegt Wim De Preter.
Leiding geven in Tunesië heeft zo zijn specifieke vereisten, klinkt het nog. “De taken zijn heel sterk afgelijnd. Er is ook een erg sterke hiërarchie in het personeel. Daardoor gaan weinigen hun boekje te buiten, iedereen weet perfect wat moet en wat niet mag. Een bijzonder groot probleem in Tunesië is de bevoorrading. Aan plaatselijke producten is er geen gebrek, maar importeren is andere koek. Voor Franse wijnen en champagne wordt een tax van 800 % gehanteerd, wie een feestje met foie gras wil bouwen, moet naast het prijskaartje 3 maanden vooraf bestellen om alle formaliteiten te doorworstelen. Het plaatselijke bier Celtia en ook Heineken hebben in Tunesië dan weer een eigen brouwerij, en dat loont.” Als toerist is het wennen aan de bureaucratische organisatie van het land, al weet je dat het tijdelijk is, voor zij die er werken groeit dan alleen maar het respect.
