MODELMANAGERS CÉCILE WEYDEN EN ROBERTO LECIS SAMEN AL 15 JAAR DE DRIJVENDE KRACHTEN ACHTER ROBAIR

Het is lente, de eerste zonnestralen doen deugd en bloemen zetten de toon. Perfect voor een fotoshoot buiten, al steekt een fris briesje af en toe toch nog de kop op. Cécile Weyden (42) trekt het zich niet aan. “Wij krijgen het warm door elkaar,” lacht ze. Haar man en zakenpartner Roberto Lecis (50) kan alleen maar bevestigen. “Hij wordt weer helemaal verliefd op mij, nu ik zo mooi opgemaakt ben. Maar dat waren we hiervoor ook nog hoor!” grapt ze verder. En dat stralen ze ook uit. Dit goedlachse koppel, al 15 jaar getrouwd en ouders van drie kinderen, vormt een uitstekend duo. Zowel op romantisch als op zakelijk gebied dus, want samen richtten ze zo’n 15 jaar geleden RobAir op. Een bedrijf gespecialiseerd in airconditioning, warmtepompen en ventilatie. Gesteund door het positivisme en de motiverende kracht van Cécile zette Robert de stap naar een eigen onderneming. “Cécile is mijn sterke vrouw, mijn drijfveer.”

“We runnen een kruidenierswinkel van vroeger, maar dan in de airco.”

TEKST: SHANA MEEUS

FOTOGRAFIE: LIESJE REYSKENS

STYLING: SARAH COLLIER

MAKE-UP/HAIR: DEBBIE DECLERCQ

Cécile Weyden en Roberto Lecis leerden elkaar kennen in 1995. Cécile werkte als gérant in een schoenwinkel in Luik, Roberto kreeg de opdracht van zijn toenmalige werkgever om daar een airconditioning te installeren. “Toen mijn mannen en ik in de winkel aankwamen, bleek dat de airco hier helemaal niet geïnstalleerd mocht worden. Het was namelijk een geklasseerd gebouw, er mocht dus niets aan de gevel gewijzigd worden. Ik zei tegen de installateurs dat ze alles weer mochten inpakken en dat we konden vertrekken.” Maar dat was buiten Cécile gerekend. “Toen Cécile dit hoorde, was ze niet van plan zich te laten kennen. Ik heb vanochtend een trein genomen om zes uur, zodat jullie dit hier konden installeren. Dus zorg maar dat dit in orde komt, zei ze.”

Het moet indruk hebben gemaakt. Roberto stuurde de andere installateurs naar huis met de melding dat hij zelf wel voor een oplossing zou zorgen.

“Ik ben een paar dagen in Luik blijven plakken … en van het een kwam het ander,” lacht hij veelbetekenend. Cécile’s assertiviteit was blijkbaar net wat Roberto nodig had. Een maand nadat ze elkaar leerden kennen, bracht Cécile hem op het idee om een eigen zaak te starten. Niet veel later was RobAir een begrip.

“Ik had toen enkel een Harley Davidson,” gaat Roberto verder, “die heb ik verkocht en daarmee zijn we de zaak gestart.” Een eenmanszaak die intussen is uitgegroeid tot een bloeiend bedrijf met 18 personeelsleden.

KRUIDENIERSWINKEL

“Roberto heeft zelf de technische knowhow,” zegt Cécile. “Er zijn niet veel zaakvoerders die zelf de technische aspecten van waar ze mee bezig zijn, helemaal onder de knie hebben en dat is wat ons bedrijf zo sterk maakt.”

“Dàt en een persoonlijke aanpak,” aldus Cécile, “we begeleiden de klant doorheen het hele proces. We vinden een nauwe band met onze klanten enorm belangrijk. Zoals de kruidenierswinkel van vroeger, maar dan in de airco,” lacht ze.

“We hebben ook geen vertegenwoordigers in dienst,” vult Roberto aan. “Ik wil de klant altijd persoonlijk benaderen. Ze kunnen elk moment van de dag bellen. Of zelfs ‘s nachts.” Onlangs stapte hun oudste zoon mee in de zaak, al begint hij onderaan de ladder, als monteur. “Het is de bedoeling dat hij ooit de zaak overneemt, maar hij zal zich eerst moeten opwerken. Het is niet omdat zijn vader de baas is, dat het allemaal vanzelfsprekend wordt.”

“Ik werk met een jong team. De gemiddelde leeftijd circuleert tussen de 25 en 30 jaar. Ik ga elke dag werken in een jeans met een hemd en mijn werknemers noemen me simpelweg ‘Rob’.” Toch waken ze erover dat de sterkte van de meer informele arbeidsethos geen zwakte wordt. “Een te familiaire sfeer is een sluipend gevaar. Je moet als zaakvoerder op tijd je grenzen trekken.”

ROTARY

Ze mogen het dan wel gemaakt hebben, Roberto en Cécile kiezen voor een nuchtere aanpak. “We zullen nooit langs onze schoenen lopen,” klinkt het unisono. “We zijn erg sociaal en praten met iedereen. Maar opscheppen, dat doen we niet graag.”

Roberto trekt deze lijn ook door naar de onderneming en op het niveau van wat je ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’ zou kunnen noemen. “We trachten steeds voor milieuvriendelijke oplossingen te kiezen en vinden het ook belangrijk om aandacht te besteden aan goede doelen. Ik ben bijvoorbeeld lid van de Rotary Club waarmee we regelmatig samenkomen en geld inzamelen voor goede doelen. Ik richt me in het bijzonder naar de jeugd. Ook met RobAir zelf sponsoren we enkele jeugdverenigingen, zoals sportclubs.”

Al zit hier ook een commercieel kantje aan: “De jeugd, dat zijn de klanten van morgen. Als we nu zorgen voor naamsbekendheid, dan nemen ze dat mee naar later. Zo kan je op langere termijn zaken doen bij dezelfde personen.” Het is vooral Cécile die zich bezighoudt met de publiciteit van de zaak. Naast RobAir is ze ook zelfstandig grafisch vormgever en opereert ze onder de naam DbyC. “Echt adverteren, dat doen we nog niet zo heel lang. Mond-tot-mondreclame werkt voor ons het beste … We pakken niet zo graag uit met iets nieuws dat we doen, we staan niet graag in de belangstelling.”

“Waarom we hier dan aan meedoen?” oppert Cécile met zin voor retoriek, “dat is echt een uitzondering. Het werd ons gewoon heel lief gevraagd.” (lacht)

EEUWIGE LENTE

“Nog tot ons zestigste werken én dan verhuizen naar Tenerife”, verwoordt Roberto hun beider droomscenario. Het koppel heeft nu al een appartement op het Canarische eiland van de eeuwige lente. “We houden erg van Tenerife. Mensen zijn er zo gastvrij … Ze hebben niets en toch zijn ze zo gelukkig. In België verwacht men dat je in kostuum rondloopt, dat je je zus of zo gedraagt … Dat heb je daar helemaal niet. Niets moét.” Buiten af en toe op Tenerife vertoeven, houdt het koppel van golf. “Elke dinsdagochtend speel ik golf,” zegt Cécile, “voor mij het uitgelezen moment om mijn hoofd eens helemaal leeg te maken. Zalig!” Ook Roberto is een fervent speler. Ze werken hard, maar genieten samen ook graag van het leven. Hun kinderen komen op de eerste plaats, zeker in het weekend. “Dan vullen we onze tijd met het bijwonen van balletvoorstellingen of basketbalwedstrijden.” En Cécile heeft nog een laatste verrassing: “In november word ik oma!” Onze oudste zoon en zijn vriendin verwachten hun eerste kindje. Ik vind het nu al geweldig!”