ELISA LOCONSOLE AMAZONE EN ORSELLI-FASHIONISTA “Jumping is een hobby. Het is sport en ontspanning en competitie is voor mij eerder een wedstrijd tussen paard en ruiter om beter te worden.”

Elisa Loconsole, amper 30 en zaakvoerder van een goed draaiende boetiek in Italiaanse mode, heeft een verregaande passie voor paarden. Als amazone springt ze gezwind over 1 meter 10 en ook met Orselli – zoals haar winkel in Beringen heet – probeert ze even foutloze als mooie sprongen te maken. “Ik was amper drie toen ik op pony’s begon te rijden,” lacht de beminnelijke Limburgse. “Sindsdien leef ik voor de paarden.”

“Jumping is een hobby. Het is sport en ontspanning en competitie is voor mij eerder een wedstrijd tussen paard en ruiter om beter te worden.”

DOOR CHRISTOPHE DE SCHAUVRE (TEKST)

JAN REYMEN (FOTO’S)

Gitzwart haar, innemende glimlach en immer stijlvol; Elisa Loconsole is Orselli in persoon. De verfijnde, trendy Italiaanse damesmode moet op zelfbewuste dames van haar slag ontworpen zijn. Orselli – een goed klinkende samentrekking van het Italiaanse orso en anelli ofte beer-ringen – verkoopt gerenommeerde merken als Patrizia Pepe, Anna Rita N, Liu-Jo en 7 For all Mankind aangevuld met schoenen en accessoires. “Dit wordt aangevuld me trendy mode die we rechtstreeks bij wat kleinere fabrikanten in Italië selecteren,” legt Elisa Loconsole uit. “Ik probeer maandelijks naar Italië te gaan om daar de stukken te kiezen en dat maakt dat er altijd een wisselend aanbod in de winkel ligt.”

MEISJESDROMEN

MaXLife: Een boetiek als professionele variant op de eigen kleerkast, dat moet zowat de meest gekoesterde meisjesdroom zijn?

Elisa Loconsole: “Ik heb er wel van gedroomd, maar niet dat het echt een carrièreplan was. Ik heb marketing gestudeerd en nadien ben ik aan de slag gegaan als winkelverantwoordelijke bij Massimo Dutti, maar dat heb ik maar drie maanden gedaan. Nadien heb ik drie jaar in de tegelzaak van mijn schoonvader gewerkt en dat was de best denkbare commerciële leerschool om zowel met klanten als personeel om te gaan. Streng maar rechtvaardig en dat heb ik zelf ook ter harte genomen.”

MaXLife: Ondernemersbloed manifesteert zich vaak in een onbestemd carrièreplan.

“Eén ding had ik wel door en dat was dat ik goed met klanten kon omgaan. Ik voelde dat rechtstreeks contact hebben met mensen me in alles veel beter zou afgaan. Mijn schoonmoeder had dit pand in eigendom en toen het huurcontract afliep met de vorige winkel, zag ik mijn kans schoon. Het feit dat deze locatie zich aandiende, heeft me alleszins een duwtje in de rug gegeven.”

MaXLife: Je bent vrij fanatiek in de paardensport, nooit gedacht aan een ruitersport winkel?

(snel) “Oh jawel. Dat was het eerste plan, maar om dan een goed assortiment te kunnen aanbieden, moet je heel veel oppervlakte hebben en heel veel voorraad inslaan. Dat was gewoon niet haalbaar, toch zeker niet op deze locatie. Nu kan ik me op de mode toeleggen, de collectie snel laten wisselen én zo blijven werk en hobby ook gescheiden.”

SPRINGPAARDEN

MaXLife: Hoezeer overheersen paarden je leven?

“Ik ben er elke dag mee bezig. Elke ochtend om 8 uur ben ik bij onze paarden. Nu, ook mijn man is actief in de paardensport en dit moment hebben we nog drie paarden, terwijl het er niet zo lang geleden nog zeven waren. We hebben een gecertificeerde hengst die bij iemand anders staat, dus kunnen we ons optimaal concentreren op onze twee springpaarden.”

MaXLife: Springpaarden, dat is een belangrijke nuance…

(behulpzaam) “Ja, springpaarden zijn bedoeld voor jumping, het springen over hindernissen. Dat vergt een andere bouw en die paarden worden ook opgeleid om dat te kunnen.”

(wenkbrauwen fronsend) MaXLife

“Een jong paard moet eerst leren springen en het is pas vanaf 4 à 5 jaar dat je de lat echt hoger kan leggen. Letterlijk, want je bewijst die dieren er geen dienst mee als je ze meteen over 1 meter 20 zou trachten te laten springen. Als wij een paard fokken, dan proberen we daar ook aan te werken, deze op te leiden tot goede springers alvorens we daar wedstrijden mee gaan rijden, laat staan doorverkopen.”

MaXLife: Jij neemt dus deel aan jumpingwedstrijden?

“We rijden wedstrijden ja, vooral regionaal en af en toe eens nationaal.”

MaXLife: Waarin zit het verschil?

“Regionaal heb je een aantal competities. Zoals de Kempische of de V.O.R. (de Vlaamse Onafhankelijke Ruiters) in de Antwerpse regio. Nationaal betekent dan weer een hoger niveau met een betere organisatie en deelnemersveld. Let wel, we nemen wel eens deel aan nationale wedstrijden zij het dan in de amateur-proeven. Het is niet dat we op een professioneel niveau rijden.”

HOBBYMODEL

MaXLife: Het verschil tussen een prof en een amateur zit toch niet alleen in broodwinning?

(knikt) “Er is meer tijd en geld mee gemoeid, dat al zeker. Paardensport is niet goedkoop, laat dat duidelijk zijn. Voor ons is het een hobby… of toch een passie. Gemiddeld moet je rekenen dat een paard je per jaar 5.000 euro kost. Dat zijn dan de kosten voor de hoefsmid, veearts, verzorging, verplaatsingskosten naar wedstrijden, noem maar op. Dat is niet weinig. Dus een paard doorverkopen is meer om de investering terug te verdienen. We beschouwen het als een hobby dat zichzelf terug betaalt.”

MaXLife: Dus snel gerekend: een zelfgekweekt springpaard dat eigenlijk pas na 5 jaar op zijn waarde kan worden getaxeerd, kan maar beter boven de 25.000 euro gaan?

“Inderdaad. Stel dat je 30.000 euro voor een paard krijgt, dan spreekt dat bedrag wel tot de verbeelding, maar echt lucratief kan je dat niet noemen.”

“We hebben onlangs een paard doorverkocht – een goed springpaard en een afstammeling van Darco, aanzien als ‘s lands beste springpaard en internationale top – daar hebben we op het eerste zicht wat aan verdiend, maar de echte rekening maken zou misschien een ander beeld geven.”

MaXLife: Moet je dan ook emotioneel afscheid nemen van zo een paard?

“Het doet altijd raar om afstand te doen van een paard waar je lange tijd voor gezorgd en mee gesprongen hebt. Maar bij deze voelde ik dat ik zelf niet goed genoeg kon paardrijden om de capaciteiten van het paard te benutten. Het was een veelbelovende springer.”

MAN EN PAARD NOEMEN

MaXLife: Staan de connaisseurs dan in de rij?

“Wees maar zeker. Telkens ik van de piste kwam, werd me gevraagd of ik het niet verkocht. En telkens was het nee. Maar uiteindelijk begin je te voelen dat je op je eigen limieten stuit om met zo een paard te kunnen rijden. Het is en blijft mijn hobby.”

MaXLife: Volg je deze paarden dan verder op?

“Dat kan je niet laten, je wil gewoon weten hoe ze het doen. We hebben ooit een paard gehad dat we na een half jaar hebben doorverkocht. Dat liep nadien internationale topwedstrijden en blijkt intussen 1,5 miljoen euro waard te zijn.”

(snel) “Voor alle duidelijkheid, dat is niet het bedrag dat wij er voor gekregen hebben hoor.”

“Om terug te komen op de emotionele afscheid. Laatst zag ik dat ene paard, die Darco-afstammeling nog eens terug e
n ik had er nog eens naar geroepen. Het paard reageerde op mijn stem, hoewel een paard normaal snel vergeet. Toen brak mijn hart toch wel even hoor.”

MaXLife: De paardensport is een andere wereld. Is deze niet erg gesloten, een circuit waarin iedereen iedereen kent?

“Uiteraard ken je elkaar op de duur. Op wedstrijden kom je elkaar tegen, maar het is niet dat je tijd hebt om met elkaar op te trekken. Je leeft toe naar je wedstrijd, bent bezig met je paard, met het verkennen van het parcours,… Er zijn wel wedstrijden waar je dan een paar dagen blijft, met een barbecue, een champagnebar en een feestje erna. Maar als je dag erna een goede prestatie wil neerzetten, kan je maar beter fris op je paard zitten.”

MaXLife: Hoe ziet zo een wedstrijd er eigenlijk uit?

“Vaak is dat een heel weekend en worden er verschillende competities gereden ingedeeld naargelang de klasse. Zelf rijd ik klasse 5 en spring ik 1 meter 10. Dat is niet slecht maar dit jaar hoop ik klasse 6 te kunnen rijden en over 1 meter 20 te gaan.”

MaXLife: Ambitie is de lat telkens hoger willen leggen.

“Absoluut en dat zowel voor jezelf als voor het paard. Je moet jezelf en je paard beter maken. Foutloos rijden in een klasse waarvan je weet dat je er vlot overgaat, geeft niet hetzelfde plezier als een parcours rijden waarvan je het beste van jezelf en je paard moet vergen.”

TEUGELS VIEREN

MaXLife: Hoe fysiek is het eigenlijk?

“Best wel slopend ja. Het is niet ongebruikelijk dat ik met een rood gezicht de piste verlaat. Van de inspanning. Niet van schaamte, hoor.” (schatert)

MaXLife: Is een ruiter maar zo goed als zijn paard?

“Ja en nee. Een goede, technische ruiter zal altijd net iets meer uit een paard kunnen halen dan een mindere ruiter. Het is een paard dat het obstakel springt en kan dat beter dan de anderen. Je kan het wel scholen door veel te trainen en veel wedstrijden te rijden die paard-opbouwend zijn.”

MaXLife: Naast het verschil in paardenkracht is er toch ook een voorname rol voor de ruiter? Of springt een paard intuïtief?

“Neenee, een paard gaat niet zomaar zelf over een balk springen. Het is van belang om als ruiter je traject goed in te calculeren. Vandaar dat je tijdens wedstrijden ruiters, zonder hun paard, op de piste ziet kijken en stappen. Dan gaan ze tellen en uitpassen hoeveel stappen tot welke sprong om zo een ideale cadans te vinden om je paard tot de hoogste haalbare prestatie te stuwen.”

MaXLife: Hoe lang duurt dan de effectieve strijd?

“Twee minuten.” (lacht)

MaXLife: En dan kom je roodaangelopen gezicht aandraven?

“Tja, maar het vergt dusdanig veel concentratie én je moet met je benen je paard tot prestaties stuwen. Het is bijna als een rekker waarbij je zorgt voor een optimale rek, zodat je paard dan op het juiste moment alle energie in de sprong stopt. En zo het paard, zo de ruiter.”

MaXLife: Wat na het foutloos parcours?

“Dan volgt de barrage waarbij je opnieuw in de piste gaat, om een verkort parcours zo snel mogelijk af te leggen. Soms is dat ingesloten; dan volgt de barrage meteen op je afgelegde parcours met bijvoorbeeld 10 hindernissen maar moet je na een foutloze toch meteen de barrage lopen, verkort, dus bijvoorbeeld van 2 naar 5, via 7, naar 8.”

TOEKOMST IN DRAF

MaXLife: Je bent er vroeg mee begonnen, maar kan je paardensport ook lang volhouden?

“Ik was drie jaar toen ik op pony’s begon te rijden en eigenlijk kan je zolang paardrijden als je dat zelf wil. Ik wil dit toch nog lang volhouden en vooralsnog heb ik nog nooit echt iets aan de hand gehad. Een domme val kan soms ernstige gevolgen hebben, maar daar wil ik niet aan denken. Mijn ouders houden voortdurend hun hart vast en laten geen moment onbenut om te zeggen dat ik wel een winkel heb die voorgaat op alles…”

(denkt) “Ik weet dat ze gelijk hebben, maar ik doe dit zo graag…”

MaXLife: Durf je ook al verder te denken? Je bent er 30…

(snel) “Wat met kinderen? Goh, vooralsnog heb ik in mezelf nog geen moedergevoelens ontdekt laat staan dat ik een onheilspellende klok voel tikken dat ik zou moeten voortmaken. Nee, mijn echtgenoot en ik zijn daar niet echt voor gemaakt denk ik. We leven met onze paarden en honden als was het een gezin. Of daar ooit kinderen bijkomen, dat zal de tijd wel uitwijzen, maar ik denk het niet.”

MaXLife: Zeg nooit nooit…

“Ik zie ook in het circuit dat de moeders allemaal stoppen met springen… logisch ook, je gaat het risico schuwen, maar er is gewoonweg minder tijd om dan nog met je paard te gaan rijden of wedstrijden te lopen. Die aspiraties worden dan al snel op de kinderen geprojecteerd die dan pony gaan rijden…” (lacht)

BARAGE DES LEVENS

MaXLife: Heb je het gevoel dat je in het leven tot nu toe al een foutloos parcours gereden hebt?

“Goh. Fouten zal ik wel al gemaakt hebben. Dat moet ook. Met mijn zaak probeer ik altijd de juiste keuzes te maken en ik denk dat ik dat in het leven ook al gedaan heb. Ik deel mijn passie met mijn man, ik heb een fijne zaak die goed draait, ik mag niet klagen…”

MaXLife: Hebben de paarden je ook als koppel bij elkaar gebracht?

“Eigenlijk wel. Mijn nonkel had destijds een manege in Leopoldsburg en daar ging ik rijden. Ik was 9 toen ik mijn man daar ook zag rijden. Hij is 4 jaar ouder dan mij, dus het heeft eventjes geduurd maar sinds mijn 16de zijn we samen. En op mijn 21ste ben ik met hem getrouwd.”

MaXLife: De prins op het paard?

“Absoluut. Het is fantastisch om dezelfde passie te delen. We leven met onze paarden en genieten van elkaar. We proberen onze weekends te plannen in functie van de leukste wedstrijden en af en toe koppelen we daar eens een internationale wedstrijd aan. In Auvers in Normandië bijvoorbeeld. Mijn schoonouders hebben daar een huisje en dan gaan we met de vrachtwagen met de paarden én de honden naar ginder. Dat is echt vakantie. Eerst met de honden een wandeling doen en dan daarna met de paarden op het strand. Romantisch toch?” (schatert)

MaXLife: Is er een parallel te trekken tussen je hobby en je professie?

“Net zoals het mijn ambitie is om hoger te springen met mijn paard Verona, is het ook een ambitie om met Orselli telkens een trapje hoger te mikken. Maar ik wil me niet vergalopperen. Net zoals in jumping is de sprong maar het halve werk, het is ook de opbouw er naar toe. Zo denk ik ook professioneel.”