Aalstenaar Mario Fleurinck bouwde de Zonhovense gereedschapbouwer Melotte sinds 2004 om tot een specialist in 3D-printingprocessen, maar dan met metaal. Innovatie en ‘out-of-the box’-denken zijn voor hem een ‘way of life’, ook inzake management en leiding geven aan 50 medewerkers. “Ik zou nooit willen dat ik mensen echt zou moeten leiden,” stelt hij. “Wat ik doe, is gewoon een kader creëren en hen enthousiasmeren. Wie hier werkt, moet de activa die in dit bedrijf zitten – zowel de intellectuele als de materiële – maximaal rendement doen opleveren. Hoe dat precies gebeurt, laat me koud. Ik geloof ook niet in zelfsturende teams. Want een team is per definitie een groep mensen die zich verschuilt achter het slagen of falen van een project. Een onderneming kan pas sterk zijn als ieder individu op zijn eigen niveau zijn verantwoordelijkheid neemt.”
“Er is hier geen hiërarchie, of een middenkader. Mijn beste vrienden zijn de poetsvrouw en de twee nachtwakers. Wie daar niet voor gemaakt is, zal ik niet nodeloos promoveren naar een leidinggevende functie. Daar kan hij of zij ten eerste doodongelukkig worden, en ten tweede brengt het niets op. Waarom aanvaarden mensen soms een leidinggevende baan die helemaal niet aansluit bij hun identiteit? Zodat ze tegen hun buurman kunnen zeggen dat ze een manager zijn? Mij een manager noemen, dat is alvast de grootste belediging die je me kan maken. Dat ben ik niet. Managers heb je nodig in bedrijven die door hun structuur een dermate complexiteit hebben georganiseerd, dat er iemand boven moet staan om die complexiteit te beheren. Maar uit alle moeite die je steekt om die structuur te beheren, komt dus geen enkel product, hè. Een product ontstaat net uit het ontkoppelen van die complexiteit, uit de mate waarin je de mensen in je bedrijf mogelijkheden biedt om met open vizier te werken.”
Het volledige interview met Mario Fleurinck leest u in de nieuwe Limburg Manager, die eind april verschijnt.