Dar Bibine

Op het bekende eiland Djerba vinden we Dar Bibine. Ver weg van alle toeristische drukte, in Erriyadh, kochten Isabelle Planchon uit Arlon en Gerard Gridelet uit Luik enkele jaren geleden een woning. Een groot avontuur waarbij ze alles achterlieten. Isabelle gaf haar job als advocate op én Gerard dat van architect.

Beetje bij beetje en vooral met veel vallen en opstaan pakten ze het huis aan en sijpelde er stilaan hedendaags design in het traditioneel hagelwit geheel. Verner Panton, Frank Gehry, Philippe Starck, Antonio Citterio of de broertjes Bouroullec, het zijn niet meteen namen die we veel zien opduiken in een dorp waar mannen de godganse dag op een terrasje aan een muntthee zitten te slurpen.

Het contrast is groot met de locatie. Centraal gelegen op het eiland is dit een dorp waar moslims en joden in peis en vree samen leven, er is bijvoorbeeld El-Ghriba, de bekendste synagoge van Tunesië. Meteen zowat de enige trekpleister van dit rustige maar authentieke plaatsje. Strandgasten besteden er hooguit een halve dag aan en dat zegt veel, zoniet alles over de rust die er heerst.

De inrichting van Dar Bibine getuigt van goede smaak. Op het kleinste detail werd gelet om een delicaat evenwicht te vinden tussen die mooie en sierlijke traditie van de Arabische wereld, en de totaal andere sfeer die hedendaags Europees design oproept.

In de 4 geklimatiseerde kamers vinden we linnen en badmantels van Armani en Descamps. De vertrekken zijn niet echt ruim te noemen, zoals het hele optrekje eigenlijk. Het zwembassin is slechts enkele vierkante meters groot, maar voldoende om je af te koelen onder de soms loden hitte van het binnenland. Dar Bibine is een cocon waarin je je kan opsluiten. De gastvrouw en gastheer bezorgen je een schilderachtig (voor oog en mond) ontbijt, voor het avondmaal neem je een spotgoedkope taxi richting Houmt Souk of een van de badplaatsen.

Ideaal om eindelijk eens die boeken uit te lezen die al een jaar op je nachttafeltje liggen.

Dar Dhiafa

Op dezelfde niet-evidente plaats, om het hoekje, is er het meer traditionele Dar Dhiafa. Het is een voormalig woonblok van kleine Joodse huisjes die tot één geheel werden gemaakt mits wat muren te slopen. Het hotel heeft iets van een souk, met smalle doorgangen en een onduidelijke structuur. Daardoor duiken er verrassende hoekjes op, kleine patio’s en verschillende zwembaden. De decoratie is puur en in de traditionele stijl uitgevoerd.

Hier geen design of strakke badkamers, maar mooie tegels, koperen kraantjes, prachtig uitgesneden houtwerk en felle kleuren aan de muren. Aan de voorzijde is er een zware poort en voor de rest nauwelijks openingen. Die geslotenheid van Dar Dhiafa is als een ruwe bolster die binnenin intimiteit toelaat en discretie garandeert. Er is geen inkijk, de gasten vinden waarvoor ze meestal gekomen zijn: rust. Zelfs de knetterende bromfietsjes in het dorp kunnen die stilte niet doorbreken.