Pellentesque habitant morbi tristique senectus et netus et malesuada fames ac turpis egestas. Vestibulum tortor quam, feugiat vitae, ultricies eget, tempor sit amet, ante. Donec eu libero sit amet quam egestas semper. Aenean ultricies mi vitae est. Mauris placerat eleifend leo. Quisque sit amet est et sapien ullamcorper pharetra. Vestibulum erat wisi, condimentum sed, Wie potje breekt, moet potje betalen.’ Geldt dit algemeen rechtsbeginsel ook voor bestuurders van banken of andere bedrijven als ze compleet de mist in gaan, zoals de bankiers die verantwoordelijk zijn voor de ondergang van Dexia? Moeten zij zich verantwoorden voor de strafrechter?
“Wachten op de eerste die klacht durft indienen”
Klacht nodig
In ieder geval begint het juridische steekspel bij Dexia pas na een klacht van een van de gedupeerden, bijvoorbeeld de steden of gemeenten. “Als je een burgerrechterlijke procedure aanspant, ligt de volledige bewijslast bij de partij die de klacht indient,” weet Durnez. “Je moet bewijzen dat je schade hebt geleden door het niet-correcte handelen van de bank als gevolg van een beslissing van de betrokken bestuurders of bankiers. Het is niet eenvoudig om deze harde bewijzen te verzamelen als gewone benadeelde, zonder de mogelijkheden van een onderzoeksrechter.”
Dikwijls geen strafzaak
Anders is het gesteld met een strafrechtelijke zaak. “In dat geval verzamelt de onderzoeksrechter, die onder meer huiszoekingen kan uitvoeren, de nodige bewijzen. Als er voldoende bewijzen zijn van bijvoorbeeld oplichting of misleiding, kan de raadkamer of de kamer van inbeschuldigingstelling overgaan tot een strafzaak. In vele gevallen gebeurt dit niet, maar liggen er na het onderzoek wel heel wat materiële bewijzen op tafel om toch een zaak aan te spannen voor de burgerlijke rechtbank.”
Tip voor benadeelden
Durnez heeft één goede tip voor wie benadeeld is door de zaak Dexia en meent dat de bestuurders verantwoordelijk zijn: dien een strafklacht in. “Je krijgt in dat geval de bewijzen op een schoteltje aangeboden, als ze tenminste gevonden worden. Nadien kan je voor de burgerrechter schadevergoeding eisen. Het is natuurlijk maar de vraag of de steden en gemeenten, de grootste gedupeerden van de Dexia-saga, dit zullen doen. De politieke verstrengeling tussen de lokale besturen en de politiek aangestelde bestuurders lijkt me zo groot, dat geen enkele stad of gemeente zich hieraan durft wagen.”