Karel Van Eetvelt, Unizo over zijn boek “Winst voor welvaart, over ondernemers zonder taboes”

“Er moet meer respect komen voor de ondernemers in ons land”

In april lanceerde Karel Van Eetvelt (42), de grote baas van Unizo, de Unie voor Zelfstandige Ondernemers, zijn eerste boek: ‘Winst voor welvaart: over ondernemers zonder taboes.’ Het werk is am-per 113 bladzijden dik, maar dat is voor Van Eetvelt meer dan genoeg om een aantal van zijn ideeën uit de doeken te doen. En daarbij trapt hij meer dan eens tegen het zere been.

Antwerpen Manager : Laat het ons eerst over de titel hebben: ‘Winst voor wel­vaart.’ Komt het ene dan voor het andere?
Karel Van Eetvelt : “Uiteraard. In eerste instantie stonden er zelfs accenten op ‘voor’, ‘Winst vóór welvaart’ dus. Omdat je eerst voor winst moet zorgen, vooraleer je aan welvaart kan werken. Om welvaart te creëren zijn er immers middelen nodig. En die worden onder andere door de ondernemers gegene­reerd. Vandaag dragen zelfstandigen zo’n 12% bij van de belastinginkomsten: onze inbreng en bijdrage aan de samenleving is dus veel groter dan sommigen denken.

Enkel een goed draaiende economie kan zorgen voor meer solidariteit en voor de herverdeling van de samen gecreëerde rijkdom. Of die welvaart ook voor welzijn zorgt, is weer een andere vraag. In elk geval hebben we het hier toch fantastisch in ons land? De economie draait goed, we doen schitterende zaken en slechts een kleine minderheid van de Vlamingen heeft echt reden tot klagen.”

Antwerpen Manager : Hoezo? De kranten staan bol van de alarmerende berichten dat de economie stokt en onze koopkracht zienderogen daalt.
Karel Van Eetvelt : “Dat kan goed zijn, maar welk referentiekader hanteren we dan? Vergelijken we onze welvaart met die van een maand geleden? Met die van onze buren? Wie denkt dat we het slecht hebben, moet dringend eens in bepaalde landen in Zuid-Oost-Europa gaan kijken of sommige streken in Portugal of Spanje. Of waarom niet: over de taalgrens. Geloof me vrij: de koopkracht is, zeker na de tweede indexering van dit jaar, zelfs geen volle procent gedaald. Ik las onlangs in Humo dat er steeds meer mensen zijn die geen brood meer kunnen betalen. Zo’n uitspraken vind ik gewoonweg grof. Dat is demagogie.”

“Voor sommigen zijn ondernemers boze wolven, voor de meeste zijn het koeien die uitgemolken moeten worden, slechts voor enkelingen zijn het paarden die de kar kunnen trekken.”

Antwerpen Manager : In uw boek trapt u ook wel tegen het zere been van de on­dernemers. In het kader van de lastenverlaging bijvoorbeeld.

Karel Van Eetvelt : “Ik wil in elk geval niet gaan voor 15 tot 20% lastenverlaging. Dat is plat. Ik zeg dat ook tegen onze ondernemers. Ze hebben gelijk dat ze erover dis­cussiëren, want de belastingdruk kan naar beneden, maar stop met dromen over zo’n gigantische daling. Mocht dat gebeuren, dan snij je in je eigen vel. We hebben een stabiel klimaat nodig waarbinnen we goede zaken kunnen doen en waarbinnen ook onze sterke sociale zekerheid gevrijwaard blijft en heel ons systeem niet verstoord raakt. Als ik op buitenlandse missie ben, pro-beer ik altijd enkele KMO’s te bezoeken. In Zuid-Afrika zag ik hoe een KMO met vier werknemers er nog eens vier moest aanwerven om de veiligheid te garanderen. Zo’n situaties krijg je als je de sociale zekerheid al te zeer zou uithollen. Ik denk niet dat daar iemand in België op zit te wachten. Een zekere lastenverlaging moet wel mogelijk zijn, maar de lasten met 20% verlagen is even kortzichtig als de bruto lonen met 10% verhogen, zoals anderen dan weer opperen. Dat is onhaalbaar. Als we dat doen, garandeer ik dat we bin­nen de kortste keren het ondernemen in ons land onderuit halen.”

Antwerpen Manager : U geeft ook ridderlijk toe dat ondernemen en zwartwerk in Vlaanderen nog vaak hand in hand gaan.
Karel Van Eetvelt : “Dat is me zeker niet in dank afgenomen. Ik wil zwartwerk niet goed­praten, maar het is een realiteit die we onder ogen moeten zien. Sterker nog: een café-uitbater of restauranthouder die morgen alles officieel doet, moet wellicht zelfs zijn boeken sluiten. Of voor zijn pintje 2,5 of 3 euro gaan vragen.
Ik heb 12 jaar in de bouwsector gewerkt en ik heb daar ook geen en­kele firma gekend die niet af en toe iets in het zwart deed. Daar staat tegen­over dat ik ook geen enkele klant of particulier ken die zelf niet vraagt om af en toe iets in het zwart te doen. Dus de zelfstandigen zijn niet de enige en eeuwige boosdoeners. Nochtans is er de wil van de nieuwe generatie om alles officieel te doen. Ook in de horeca. Die wil niet liever, maar dan moe­ten we een klimaat creëren waarin dat kan. Door restaurantbezoeken fors aftrekbaar te maken bijvoorbeeld. Zo kan elke Belg op restaurant gaan.”

Antwerpen Manager : België hinkt in de Europese statistieken achterop qua on­dernemerschap. In de Global Entrepreneurship Monitor, een in­ternationaal onderzoeksproject dat jaarlijks de mate van ‘nieuw ondernemerschap’ in kaart brengt, zijn we nu eindelijk van de laatste plaats weg, maar we staan toch nog steeds op de vierde laatste plaats op een totaal van 43 landen.
Karel Van Eetvelt : “Dat lijkt me compleet logisch. Je kunt in ons land immers perfect als werknemer een heel mooie carrière en een zeer mooi inkomen opbouwen, met alle voordelen vandien. En je moet niet eens risico’s nemen. Het is daarom dat we hard moeten werken aan de promotie van het zelfstan­dig ondernemen in ons land. Dat gaat niet door alsmaar te verkondigen dat een zelfstandige 12 of 14 uur per dag moet werken. Gelukkig merk ik de jongste jaren een kentering. Er is al meer respect gekomen voor de ondernemer, maar het kan nog veel beter. Zelfs vandaag moeten we met handen en voeten uitleggen waarom ondernemers belangrijk zijn voor het welzijn. Winston Churchill verwoordde het een halve eeuw geleden al tref­fend: ‘Voor sommigen zijn ondernemers boze wolven, voor de meeste zijn het koeien die uitgemolken moeten worden, slechts voor enkelingen zijn het paarden die de kar kunnen trekken.’”

Antwerpen Manager : Tot slot: u trekt ook fel van leer tegen het brugpensioen.
Karel Van Eetvelt : “Het brugpensioen is er gekomen bij bedrijven in nood die moesten her­structureren. Ook deels vanuit het oogpunt dat een oudere en duurdere werk­nemer de plaats innam van een jongere. Wat we nu meemaken is dat gezonde bedrijven nog steeds ongewild met dat brugpensioen geconfronteerd worden. Hun werknemers vragen op hun 56ste of 57ste om te worden ontslagen en met brugpensioen te kunnen, zoniet zorgen ze er wel voor dat ze ontslagen worden. Dat is waanzin. Net zoals dat hele gedoe met het tijdskrediet. We hebben daar niets op tegen, maar we moeten dan wel onderzoeken hoe we bijvoorbeeld deeltijdse carrières mogelijk kunnen maken voor mensen die wat ouder worden, in de hoop dat ze dan langer aan de slag blijven. Stoppen met werken op 55 of 58 moet afgelopen zijn. We moeten met z’n allen langer bij­dragen, want op dit ritme gaat onze sociale zekerheid eraan kapot. En het idee van ‘après nous, le déluge’ staat me echt niet aan. Ik wil dat mijn kinderen het beter hebben dan ik en die garantie komt op de helling te staan.”

‘Winst voor welvaart. Over ondernemers zonder taboes’ is een uitgave van Het Davidsfonds en verkrijgbaar in de reguliere boekhandel (14,95 euro).