Herbrant Partners – Klokkengelui

In vroegere dagen, toen de oren van de mensen nog openingen in het lichaam waren die dienden om geluiden uit de omgeving op te vangen, en niet om andere oortjes in de ploffen die hen afsluiten van de buitenwereld, wel in die vroegere dagen gingen met Pasen de klokken opnieuw luiden.

Ja, opnieuw, want vanaf de donderdag, (Witte Donderdag weet je nog) waren ze het zwijgen opgelegd, en dit nadat ze, samen met de altaarschellen, in alle kerken oorverdovend en voortdurend aan het luiden waren geweest tijdens het Gloria. Een heel gedoe, die speciale regels en voorschriften eigen aan de liturgie, en dus werden ons, kinderen die we toen waren, gewoon wijsgemaakt dat ze naar Rome waren en met Pasen zouden terugkomen volgeladen met eieren. Deze eieren moesten ze dan wel op geregeld tijdstip laten vallen om terug hun toren te kunnen bereiken. Ik vraag me nu nog af of de duiven die toch ook van heel ver moeten komen dezelfde of een gelijkaardige techniek hanteren. Zeer raar was ook het feit dat de eieren niet gebroken waren, ook al vielen ze van zo hoog, en waren het niet allemaal chocolade-eieren, maar zaten er ook gewone tussen, soms nog warm omdat ze wellicht net vanonder onze eigen kip waren gehaald.

Maar niet getreurd, wat kon ons al die raadsel schelen. Als goede katholieken waren we trouwens wel wat mysteries, ongerijmdheden en leugens gewoon. Was daar ook niet de ‘De Brave Man uit Spanje’ die soms zo verrassend op de zatte nonkel van het laatste huwelijksfeest geleek? Veel maakte ons dat allemaal niet uit, we stonden extra vroeg op, en stoven, vaak rillend in ons nachthemd, de tuin in hopend dat we ook op onze weg wat snoep zouden kunnen sprokkelen. Wat een heerlijke kinderlijke onschuld, maar eigenlijk belogen en bedrogen hé.

Maar eigenlijk mogen we van geluk spreken dat die hemelse eierenregen steeds beperkt blijft tot de tuin. Want zomaar iets werpen of achterlaten op de openbare is volledig uit den boze. Zolang het gaat om een stukje papier of de kruimels van een sandwich op de trappen van een heiligdom, zal men er misschien nog vanaf komen met een ‘GAS-boete’. Anders en veel slechter zal het hem vervaren die modder of maïsresten, die uit de banden van de tractor vallen, op de openbare weg achterlaat, of een oliespoor dat de weg spekglad maakt. Heel vaak zullen zij er niet vanaf komen met een lichte penitentie, maar zullen ze moeten opdraaien voor de totaliteit van de schade. Niet altijd want soms kan er gedeelde aansprakelijkheid zijn, maar je weet dat de voorzichtigheid de moeder is van, en een gewaarschuwd man er twee waard is.

Dus , zoals ik met Pasen soms ook nog stiekem eens naar boven kijk om te zien of er toch echt niets op mijn hoofd gaat vallen, kan men soms beter ook even de handen uit de mouwen steken en zijn achtergelaten vuiligheid wegmaken. Het zal eerder baten dan schaden.

Hans Herbrant
Herbrant Partners
info@HerbrantPartners.be
www.herbrantpartners.be